003. Część trzecia.

Masz dwadzieścia pięć lat i dziś zaczynasz pierwszy dzień w nowej pracy. Już o osiemnastej stawiasz się w barze, ubierasz łososiową koszulę z plakietką pracownika, a dokładniej z napisem barman. Gdy pierwsi goście proszą cię o drinka, radość sprawia ci przyrządzanie kolorowych napoi. Widzisz wysokiego mężczyznę, który pojawił się w barze, podchodzi on do lady nie dbając o to by podnosić nogi - szura nimi. Z wielkim ciężarem opada na krzesło, a twarz chowa w dłoniach. Podchodzisz do niego i pytasz czego mu trzeba, robisz mu kolejne drinki, gdy on ci się żali. Narzeka na małżeństwo, cytuje słowa Krzysztofa Cugowskiego i twierdzi, że znowu w życiu mu nie wyszło. Do tego dodaje, że niedługo na świat przyjdzie jego syn, a on nie ma pewności czy to aby na pewno jego dziecko, gdyż przyłapał żonę na zdradzie

Masz dwadzieścia pięć lat, jest godzina druga w nocy, a ty z nieznajomym mężczyzną z baru kroczysz ulicami miasta. On opowiada kawały, ty dźwięcznie się śmiejesz. Bawi cię jego nieporadność, to jak próbuje się nie chwiać, jakiego zgrywa dżentelmena. Pytając go o adres, z jego twarzy znika uśmiech, który widniał przez ostatnie dwie godziny, siada on na krawężniku i wybucha płaczem. Patrzysz na niego z niedowierzaniem i budzi się w tobie instynkt macierzyński, proponujesz mu nocleg i naprawdę nie wiesz kiedy te słowa popłynęły z twoich ust. Zgadza się, zaznaczając, że rano się zmyje jak tylko wstanie.

Masz dwadzieścia pięć lat i leżysz w swojej sypialni usiłując usnąć, jednakże twoje próby kończą się fiaskiem. Nie możesz zapomnieć o mężczyźnie, który śpi za ścianą na twojej kanapie. Teodor w ramach solidarności, gdyż też jest facetem postanowił spędzić tę noc wspólnie z nim, z mężczyzną, z baru. Myślisz jak ma na imię i zdajesz sobie sprawę, że nie wiesz. Twoja dłoń ląduje z cichym plaskiem na czole, a ty zaliczasz tak zwanego facepalma. Wiesz o nim wszystko, ale nie znasz jego imienia – wyśmienicie.

Masz dwadzieścia pięć lat i to jest twój pierwszy poranek, który różni się od innych. Wstając rano zapomniałaś o bamboszach, toteż twoje stopy stykają się z zimną podłogą. W kuchni robisz dwie kawy, a jajecznica na patelni jest w wersji powiększonej. Uśmiechasz się zdając sobie sprawę, że nie chcesz tak żyć, nie chcesz być kurą domową, nie chcesz przyrządzać ukochanemu posiłku.

Adnotacja: Teoretycznie powinnam szykować się chyba do jakiegoś marszu, ale naprawdę nie mam najmniejszej ochoty paradować w mundurze, toteż praktycznie mam zamiar spędzić ten dzień oglądając ckliwe filmy i wypłakując oczy. Kolejna Teodezja już w poniedziałek. I mam pomysł na kolejne opowiadanie - muszę ograniczyć swoją wyobraźnię. Cieszę się, że nie jestem jedyną osobą, która nie lubi Skry,  a mecz z Dynamem oglądałam, bo chciałam zobaczyć jak tam Kurek po kontuzji.